Alkohol- en drugmisbruik is in onze Westerse maatschappelijke konstellatie een alarmerend probleem geworden : overheidsinstanties, maatschappelijke werkers en (huis)artsen trekken aan de noodbel.

De « ars prescribendi» wordt een onmogelijk te beoefenen kunst voor de huisarts als hij ziet dat er over ongewenste neveneffekten, zoals ondermeer de interakties, een niet meer bij te houden aantal boekdelen bestaan. Pas recent begon men meer inzicht te verwerven in de interferenties van geneesmiddelen met andere geneesmiddelen, met voedselingrediënten, met ïnsekticiden, met alkohol...

Doelstelling van dit artikel is niet de vraag te beantwoorden welke de plaats is van de huisarts in de verloskunde, dit is helaas regionaal zeer verschillend, hangt af van plaatselijke gebruiken, van plaatselijke specialist, van plaatselijk ziekenhuis...

Een grote brok van het huisartsenwerk bestaat in de problematiek die zich afspeelt in en rond het huisgezin, hèt milieu van de patiënt waarin hij (zij) zich beweegt, interfereert, interaktie uitlokt, of zijn (haar) rol al dan niet als patiënt vervult.